زنان جامعه‌مان را دریابیم

در میان همۀ مشغله‌های زندگی و مادیات این دنیا گاهی با جرقه‌ای، تلنگری و یا حتی شنیدن درد دل فردی از افراد جامعه اعم از دوست و آشنا و… می‌توان به این نکته پی برد که جامعۀ ما چقدر تشنۀ معنویات است و چقدر معنویات در زندگی ما کم‌رنگ است و یا اصلاً وجود ندارد.

من در جامعه‌ای زندگی می‌کنم که الحمدلله علما و اساتیدی که مردم را از فقر فکری نجات دهند کم نیستند و از این بابت خداوند منان را سپاسگزارم، اما من دختری از همین جامعه هستم و مثل خیلی از افراد شاهد تغییرات متفاوتی در جامعۀ اسلامی هستم.

اشارۀ اصلی بندۀ حقیر در این نوشته به دختران سرزمینم است، دخترانی که من می‌بینم چطور روز‌به‌روز در آتش جهالت می‌سوزند و هیچ‌گونه حرکت فرهنگی برایشان انجام نمی‌شود، دخترانی که مادران فردای جامعۀ ما هستند، دخترانی که وقتی پای درد دل‌شان می‌نشینی متوجه می‌شوی با وجود همۀ دلبستگی‌ها به این دنیا، ضمیرشان از نور الهی خالی نیست و به دلایلی که کاملاً از روی جهالت است در باتلاق‌هایی فرو می‌روند که گاهی امکان برگشت برای‌شان نیست.

دختران و زنانی که یا خودشان آلوده به مادیات هستند و یا به اشتباه فهمیده‌اند که مادیات پیشرفت است و آلوده شده‌اند درحالی‌که این پیشرفت عین عقب‌ماندگی است.

خواهرانی که وقتی برای‌شان از مسائل اسلامی حرف می‌زنی با خنده‌ای تمسخرآمیز از کنار حرف‌هایت رد می‌شوند و این برای زن مسلمان یعنی زنگ خطر. من دختری از همین سرزمین هستم و شاهد اینم که چطور هم‌سن‌وسالانم از ندانستن‌ها به چه‌کنم‌ها می‌رسند و از همین ندانستن‌ها و نخواستن‌ها به قافلۀ غافلانِ از یاد خدا می‌پیوندند.

گاهی فکر می‌کنم و می‌بینم چقدر هستند خواهرانی که دین در نزدیکی آنهاست ولی نمی‌توانند یا نمی‌خواهند آن را ببینند و نمی‌دانم این ضعف را از کم کاری کی و کجا بدانم؟

حال با خود بیندیشیم اگر به فکر اصلاح دختران و زنان امروز جامعه نباشیم، آیا نسل‌های آینده ما مادرانی خواهند بود که به فضل الهی بتوانند فرزند صالح تربیت کنند؟ دختران و زنان امروز جامعه نیاز به اقداماتی دارند که آنها را از تاریکی‌ها و ضلالت‌ها برهانند تا آنها در آیندۀ نه چندان دور دنیا را نجات دهند. إن‌شاءالله.

نوشتۀ مه‌لقا عبرانی ـ طبس‌مسینا

چاپ شده در بخش پژواک شمارۀ ۵۹-۶۰ مجلۀ ندای اسلام